دانشمندان دانشگاه ام‌آی‌تی یک شبکه توری ویژه را تولید کرده‌اند که آب را از مه صبحگاهی استخراج کرده و آن را به مخازن می‌فرستد.
سیستم جدید محققان امریکایی می‌تواند آب آشامیدنی را به مناطق دوردست ببرد. آن‌ها پیش‌تر این سامانه را در شیلی آزمایش کرده‌اند و بر اساس نتایج حاصله، فناوری مزبور می‌تواند تاثیر قابل‌توجهی بر زندگی‌های جوامع دورافتاده داشته باشد.
محققان دانشکده مهندسی دانشگاه ام‌آی‌تی به همراه دانشمندانی از دانشگاه Pontificial شیلی در سانتیاگو هم‌اکنون در حال برداشت آب از مه ساحلی هستند که روی لبه‌های یکی از خشک‌ترین مناطق زمین تشکیل می‌شود.
با استفاده از سیستم ساده ساختارهای شبکه‌ای معلق که روی قله تپه‌ها و در نواحی دارای مه مداوم و بادهای غربی گسترده قرار داده شده‌اند، شیلیایی‌ها می‌توانند آب را برای نوشیدن و کاربرد کشاورزی جمع‌آوری کنند.
فناوری جمع‌آوری آب از مه هنوز در مراحل ابتدایی خود به سر می‌برد اما آزمایش‌ها نشان داده‌اند ایجاد تغییراتی در فضابندی تور و اندازه و قابلیت خیس‌شدن فیبرهای آن می‌تواند بر حجم آبی که روزانه جمع‌می‌شود، اثرگذار باشد. با تغییردادن روزنه‌ها و فیبرها، دانشمندان توانستند این سیستم را تا درصد بسیار بالایی ارتقا دهند.
این فناوری نویدی بزرگ و جایگزینی قابل‌مقیاس‌بندی برای دیگر فناوری‌های دارای ماموریت مشابه به شمار می‌آید. ساخت این فناوری ارزان بوده و هزینه عملیاتی‌کردن آن‌ها تقریبا نزدیک به صفر است؛ همچنین می‌توان آن‌ها را در محیط‌های مشابه در سراسر جهان به کار برد.
